Rozdział 4

Ross

Gdy wróciłem do domu od razu położyłem się spać. Byłem strasznie męczony no i nadal wszystko mnie bolało. Nawet nie ściągałem z siebie ubrań. W głowie miałem straszny mętlik. Chciałem zapomnieć o wydarzeniu z parku, a to nie było takie łatwe. Poza tym była jeszcze ta Laura... Dlaczego mi pomogła? Pewnie zrobiła to z litości, a tego nie potrzebuję. Potrafię poradzić sobie sam. Tacy ludzie jak ona, czyli bogaci gardzą takimi jak ja. Jutro zapewne nie będzie nawet pamiętać mnie, więc i ja zajmę się sobą...

***

Obudziłem się rano. Przeciągnąłem się leniwie na łóżku i zobaczyłem, że obok mnie siedzi Rydel. Wiedziałem, że czeka mnie poważna rozmowa z siostrą. Podniosłem się i usiadłem po turecku.

-Ross co się stało?- zapytała zmartwiona

-Nic.- zacząłem kłamać chociaż wiedziałem, że i tak będę przyparty do muru i będę musiał powiedzieć prawdę

Jakie złudne jest uczucie naszej pewności...

-Ross ile my się znamy, co? Wiem, że coś jest grane. Proszę powiedz mi.- dotknęła mojego ramienia, a ja automatycznie syknąłem pod wpływem  bólu

Moja siostra dziwnie się na mnie spojrzała.

-Biłeś się?-spytała bardzo pewnie i stanowczo

Nic nie odpowiedziałem. Po prostu milczałem i spuściłem głowę. Ona ujęła mój podbródek i podniosła go lekko do góry.

-Rossy...- wypowiedziała cicho ze smutkiem ,patrząc prosto w moje oczy i wybiegła z pokoju, a następnie wróciła z apteczką.

Zaczęła opatrywać mi rany na twarzy. Zacisnąłem zęby i zamknąłem oczy, kiedy poczułem wodę utlenioną.

-Braciszku kto ci to zrobił?- zadała mi pytanie, delikatnie przykładając gazik do skroni

Otworzyłem oczy i z bólem spojrzałem na nią.

-A jak myślisz?- powiedziałem z lekki sarkazmem

-Tak nie może być. To już zdarzyło się kilka razy Ross. Trzeba iść do dyrektora.- rzekła z determinacją

-Nie.- gwałtownie zaprzeczyłem

-W takim razie dzwonię na policję.- oznajmiła i przykleiła mi plaster

-Nie... Będzie jeszcze gorzej.- odrzekłem błagająco

-Tak nie może być. Zrozum, to dla twojego dobra.- odpowiedziała i wyszła, zabierając ze sobą apteczkę

Opadłem na łóżko, chowając twarz w poduszki. Zacisnąłem pięść i walnąłem mocno w materac

-Dlaczego wszystko jest takie skomplikowane?- zapytałem sam siebie i przewróciłem się na plecy

Laura

Po zjedzeniu śniadania moja młodsza siostra zaciągnęła mnie do zabawy. Nie miałam serca jej odmówić, więc przez całą godzinę, a nawet może więcej, siedziałam z nią i jej misiami oraz lalkami przy plastikowym stoliku. "Byłam" na obiecanej herbatce i spotkanie się trochę przeciągnęło. Z reguły lubiłam bawić się z An, ale tym razem naprawdę musiałam się "pomęczyć" z uśmiechem. Przynajmniej mój humor się nieco poprawił. Mała zawsze potrafi mnie rozśmieszyć. Później przyszły do mnie Monic i Sah. Wspólnie zdecydowaliśmy, że udamy się galerii, ale nie tylko na zakupy. Wpadniemy też do kawiarni.

-Hej, a ty już tak zawsze z tymi typkami będzie chodzić?- zapytała Sarah, spoglądając do tyłu na ochroniarzy

-Chyba tak.- mruknęłam i wzruszyłam ramionami

-Czyli już nigdzie nie wyjdziemy na imprezkę?- spytała smutno Monic

-Wyjdziemy.- zapewniłam ją i kontynuowałam swoją wypowiedź

-I to nie raz. Oni tylko mnie pilnują. To ja tak jakby nimi rządzę.- dodałam, a dziewczyny pokiwały głowami z uśmiechem

-Czyli teraz jest bardzo ważną osobą. Musimy mieć jakieś przepustki, żeby z tobą gadać.- zażartowała blondynka, a ja zaśmiałam się i spojrzałam na Sah

-Piszesz z Chrisem?- zapytałam

-Mhm.- przytaknęła i wystukała coś na ekranie telefonu

-Czyli jesteśmy na razie w dwie.- stwierdziła Blanc, na co zaśmiałam się i weszłyśmy do ogromnego budynku, który zwano galerią.

Hej! 

Meldujemy się z 4 rozdziałem. Nie jest on specjalnie długi, ale podoba nam się :) Next na pewno będzie dłuższy i akcja zacznie przyśpieszać!

Zapraszamy do oceny i do napisania! <3