Rozdział 1

Ross

Obudziłem się rano i spojrzałem na zegarek, który wskazywał 6:50. Musiałem wstawać. Trzeba iść do szkoły, ale dziś już piątek i zaraz będzie weekend. Powolnie wstałem i wybrałem zestaw ubrań, w których pójdę do szkoły, następnie udałem się do łazienki.Tam wykonałem poranne czynności, ułożyłem w miarę swoje włosy i poszedłem do kuchni, gdzie moja starsza siostra robiła śniadanie.

-Witaj Rydel.- powiedziałem, całując ją w policzek.

-Hej, dziś piątek cieszysz się ?- spytała, zalewając herbatę i podając mi ją na stół.

-Tak bardzo. Wreszcie odpoczynek.- odpowiedziałem zadowolony

W głębi duszy cieszyłem się chociaż z krótkiego odpoczynku od tych bogaczy...

-No, no brat. A ty co się tak odstroiłeś ?  - potargał mi włosy Riker

-Zostaw. - rzekłem i poprawiłem je, po czym zacząłem jeść śniadanie. 

 Po skończonym posiłku ruszyłem do szkoły. Na dworze było nawet całkiem ciepło. Kiedy dotarłem do szkoły, miałem jeszcze kilka minut, aby się przebrać. Po skończonej czynności  ruszyłem od razu pod pomieszczenie, w którym miałem lekcje. Dziś miałem ich tylko 6.

***

Byłem bardzo zdziwiony. Dziś nikt mnie jeszcze nie wyzwał ani nie obraził, czy poszarpał. To była dla mnie całkowita nowość. Poszedłem do szatni się ubrać, bo już skończyłem lekcje. Wyszedłem ze szkoły i ruszyłem spokojnie do domu, właśnie wchodziłem do parku przez, który bardzo lubiłem chodzić. Słychać było śpiew ptaków, słońce świeciło. Postanowiłem pójść nad rzekę. Usiadłem na brzegu i wyjąłem swój zeszyt, w którym rysowałem, szkicowałem to była maja tajemnica. Moje rozmyślenia zostały gwałtownie przerwane, kiedy rysowałem. Mój zeszyt został mi wyrwany z rąk, a ja szybko obejrzałem się za siebie. No tak było zbyt spokojnie. Dziś musiało się to czymś skończyć.

- Zostawcie to! - krzyknąłem, wstając, ale niestety chłopak pchnął mnie mocno i wpadłem do wody
Nie głęboko, ale wystarczyło, żebym się zmoczył. Byłem mokry do pasa. Wstałem i podszedłem w ich kierunku, aby odebrać moja własność.

- Ej, Lynch nie mówiłeś, że coś bazgrasz w zeszytach.- zadrwił jeden z nich

- Ha ha ha może myśli ,że Picassem będzie.

- Bardzo śmieszne. Oddawaj to!- krzyknąłem rozgniewany

- Masz. - rzucił moja własność na bok 
Wziąłem plecak i poszedłem po zeszyt. Słyszałem jak za mną idą i przyznam się, że bałem się ich, ale nie mogę tego okazać.

- Ej ty! - krzyknął do mnie 
Odwróciłem się i dostałem mocno w policzek, a potem w brzuch . Upadłem. Zaczęli mnie bić po całym ciele. Kopali po brzuchu, klatce, ramionach,kroku - to miejsce bolało najbardziej,udach. Potem pociągnął mnie za koszule, tym samym unosząc mnie do góry, a następnie moja warga została rozcięta. Próbowałem się bronić, lecz oni mieli przewagę. Poczułem jak z nosa sączy się mi krew. Potem mnie puścili i opadłem na ziemie. Nie miałem siły się podnieść. Oni odeszli, niebezpieczeństwo minęło. Wszystkie mięśnie, ścięgna mnie bolały. Już wolałem upokarzanie niż takie coś. Przyciągnąłem sobie plecak pod głowę. Nie dam rady sam wstać, pomimo chęci jestem za bardzo pobity. Nie dam rady... Moje oczy powoli zaczęły się zamykać..

Laura

  

Układałam rzeczy w swojej półce, kiedy nagle do mojego pokoju wpadła moja młodsza siostra.

-Co tam?- zapytałam ją i usiadłam na łóżku, po czym posadziłam ją na kolanach

-Chodź do mnie na herbatkę. Są już wszyscy ważni goście. Pan miś, pani żabka i Susan.- powiedział i uśmiechnęłam się prosząco

-Okay, tylko skończę układać. Dobrze?

-Tak.- odparła i wybiegła

Zamknęłam za nią drzwi i wróciłam do swojej poprzedniej czynności. Nigdy nie lubiłam jak ktoś grzebał mi w rzeczach, dlatego zawsze sama układałam swoje rzeczy pomimo, że w domu były służące. Czasami nawet czułam się dziwnie w ich obecności. Niby byłam przyzwyczajona od maleńkości, ale nadal nie mogła przemóc w sobie tego dziwnego uczucia.

Gdy skończyłam układać, usłyszałam charakterystyczny dźwięk, który oznaczał, że dostałam SMS.

Odblokowała ekran.

"Cr? Wyjdziemy na zakupy? Sah :* "

Automatycznie odpisałam.

"No pewnie."

Złapałam torebkę i wsadziłam do niej telefon, chusteczki, błyszczek, portfel i słuchawki. wyszłam z pokoju i zeszłam na dół, gdzie zobaczyłam mamę.

-Idziesz gdzieś?- zapytała i uniosła lekko brwi

-Idę na zakupy z Sarah.- odpowiedziałam

-A nie zapomniała o kimś?- rzekła, a ja złapałam się za głowę

Przecież obiecałam ,że pobawię z An.

-Nie zapominaj, że teraz musisz mieć ochroniarzy.- dodała, a ja pokiwałam głową i skierowałam się do pokoju siostry

Muszę ja przeprosić. Otworzyłam drzwi i weszłam.

-Nareszcie jesteś.- ucieszyła się, a ja przejechałam ręką po twarzy

-Siadaj.- rzekła i wskazała mi krzesełko

-Wiesz mam coś bardzo ważnego do załatwienia i dziś długo nie posiedzimy, ale jak wrócę to pobawimy się domkiem dla lalek.- wydusiłam szybko, a mała posmutniała

Zrobiło mi się głupio.

-Oj nie gniewaj się na mnie. Bella ( opiekunka od. aut.) na pewno się z tobą pobawi. A teraz promyczek niech uśmiechnie się.- pocieszyłam ja i lekko połaskotałam, na co zaśmiała się

-No dobra.- odpowiedziała, przytuliłam ja i wyszłam

Zeszłam na dół.

-Wychodzę. - krzyknęłam, a dwójka postawnych mężczyzn pojawiła się obok mnie i wyszliśmy

Napisałam SMS'a do przyjaciółki.

"Tam gdzie zawsze?"

Po chwili dostałam odpowiedź.

"Tak :)"

Zadowolona wsiadłam do limuzyny. Ruszyłam do naszej ulubionej kawiarni.

***

Wracając ze spotkania z przyjaciółką zażyczyłam sobie pieszego powrotu. Co z tego, że miałam ponad dwa kilometry do domu. Chciałam się przejść. Ochroniarze i tak nieśli moje torby, więc taki spacer bardzo dobrze mi zrobi. Idąc parkiem zauważyłam ciało jakiegoś chłopaka przy rzece. Na moje oko nie wyglądał za dobrze. Podbiegłam do niego, a za mną ochroniarze.

-Co panna robi?- pytali

Położyłam rękę na ustach. Ten chłopak. Dobrze zbudowany i dość przystojny blondyn, został brutalnie pobity. Ukucnęłam przerażona i dotknęłam delikatnie jego ramienia.

-Hej, wszystko w porządku?- zapytałam

Zamiast tego otrzymałam syknięcie. Złapałam się za głowę.

-Co robić?- zapytałam sama siebie

Wyciągnęłam telefon i chciałam dzwonić po policje i pogotowie, ale usłyszałam bardzo ciche i niewyraźne, przeniknięte bólem "nie".

-Zabieramy go do domu.- zarządziłam, a moim "stróże" spojrzeli na mnie dziwnie

Wzięłam od nich torby. Działam instynktownie. Matka będzie na pewno zła...

-Ruszajcie się.- ponagliłam ich

Gdy go ponosili chłopak prawie nic nie kontaktował. Zadzwoniłam po kierowcę, który po chwili był już przy wyjściu z parku. Założyłam nieznajomemu kaptur na głowę i moje okulary. Nikt nie mógł go widzieć w tym stanie. Chodź sama się sobie dziwnie, że nikt go nie zauważył. Ostrożnie posadziliśmy go na siedzeniu w limuzynie i ruszyliśmy do wilii. Zaczęłam się zastanawiać komu ten biedaczek podpadł.

Mamy już 1 rozdział. Jak wam się podoba? Prosimy o szczere komentarze i zapraszamy do wzięcia udziału w ankiecie. 

3 Komentarze= Szybciej kolejny rozdział